-
1 ogień
сущ.• жар• камин• костёр• обстрел• огонь• пламя• пожар• стрельба* * *♂, Р. ognia, мн. Р. ogni огонь;gotować na wolnym ogniu варить на медленном огне; zaprzestać ognia прекратить огонь (стрельбу); ognia! огонь! (команда); ● chrzest ognia книжн. боевое крещение;wpaść jak po \ogień забежать на минутку;
w ogniu в пылу сражения;bać się jak ognia бояться как огня; pójść (rzucić się, skoczyć) dla kogoś (za kogoś) w \ogień в огонь и воду пойти (броситься) за кого-л.;na pierwszy \ogień а) в первых рядах наступающих;
б) в первую очередь, сперва;puścić coś z ogniem предать огню, сжечь, спалить что-л.* * *м, Р ognia, мн Р ogniого́ньgotować na wolnym ogniu — вари́ть на ме́дленном огне́
- wpaść jak po ogieńzaprzestać ognia — прекрати́ть ого́нь (стрельбу́)
- w ogniu
- bać się jak ognia
- pójść dla kogoś w ogień
- pójść za kogoś w ogień
- rzucić się dla kogoś w ogień
- skoczyć dla kogoś w ogień
- na pierwszy ogień
- puścić coś z ogniem
См. также в других словарях:
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego